فضاهای سبز ابتدا به فضاهای سبز و مناطق سبز و بعداً به مناطق شهری و غیر شهری تقسیم می شوند. تفاوت فضای سبز و مناطق سبز از نظر زیست محیطی در این است که مناطق سبز (مانند مرتع) ممکن است در کاهش آلودگی صوتی یا کاهش مطلوب دما مانند مناطق جنگلی مؤثر نباشد. طبق این طبقه بندی ، فضاها و سطوح مرتبط با استفاده از فضای سبز در شهرها شامل فضای سبز عمومی و خیابان و فضای سبز عمومی ، خیابان و ورزش است. فضای سبز عمومی واحدی از کارآیی اجتماعی است و مورد استفاده عموم مردم برای تفریح و تفریح است و معمولاً از آن به عنوان پارک یاد می شود. در واقع ، فضای سبز عمومی (اجتماعی) شامل یک فضای سبز عمومی است که مجهز به خدمات و امکانات است. فضاهای سبز نیمه عمومی دارای راندمان اکولوژیکی است ، اما تعداد آنها محدود است. فضاهای باز دفاتر ، پادگانها و بیمارستانها نمونه ای از این فضاها است. مناطق سبز خیابان شامل تقاطع پیاده روها و پیاده روها و همچنین مناطقی از مزارع یا بزرگراه های اطراف بزرگراه ها و خیابان ها است که عمدتاً از نظر زیبایی شناختی و تا حدی کارایی زیست محیطی است. به طور کلی می توان گفت بخش قابل توجهی از فضای سبز در برنامه های شهری فضای سبز عمومی است که به دلیل کارآیی اجتماعی و اکولوژیکی در همان زمان از اهمیت بیشتری برخوردار است.این گوشه ای از مقاله تحقیق فضای سبز شهری است میتوانید این مقاله را دانلود نمایید.
فضای ,عمومی ,مناطق ,، ,فضاهای ,شهری ,فضای سبز ,سبز عمومی ,است که ,مناطق سبز ,فضاهای سبز
درباره این سایت